گرفته تر ز خزان دلم خزاني نيست
ستاره بارتر از چشمم آسماني نيست
به حجم تنگدلي هاي آفتابي من
مدار حوصله هيچ کهکشاني نيست
سزاي پاکي ات اي اشک، آستيني نيست
به سر بلندي ات اي عشق، آستاني نيست
مرا که شانه ام از حمل آفتاب خم است
بجز پناه دو دست تو سايباني نيست
به سوگواري اين چشم هاي سرگردان
به غير چشم سياه تو نوحه خواني نيست
به غير تسليت چشم هاي دلسوزت
مرا نياز تسلي به همزباني نيست

اي برادر زجفاي عدوان منزل ما شده اندر ويران

من چه گويم که چه آمد بسرم خون شد ازداغ رقيه جگرم

چون که خوابيده به ويرانه ي شام من ندارم زفراقش آرام

داد جان طفل سه ساله ببرت تا نظر کرد حسين جان بسرت

داغ او کرد مرا زار وغمين چون به غربت شده ويرانه نشين

ديده بست از من وجمع اسرا کرده در گوشه ي ويران ماوا

برترين نوع ايمان آن است که بداني هر جا هستي خدا با توست.
پيامبر اکرم(ص)